Hoe het projectiemechanisme je stekeblind kan maken
Twee maanden geleden stapte Lies bij me binnen. En ze was woest! Op wie? Op haar manager. Wat een hork was dat zeg. En ze kon alleen maar over DIE man spreken. Ik voelde haar enorme boosheid en frustratie en het was wel duidelijk hoezeer ze hieronder gebukt ging en hoe het de sfeer verpeste. Ze overwoog zelfs om te vertrekken ‘want het was simpelweg niet te doen met die man’.
Als coach heb ik vaker met dit bijltje gehakt. Als emoties zo fel zijn, is dit veelal een teken dat er (ook) iets heel anders aan de hand is. In dit geval dat er sprake is van projectie. Lies projecteert dingen op haar manager. Dingen die niets maar dan ook niets met die beste man te maken hebben.
Het projectiemechanisme in actie
Ik heb naar haar geluisterd, ze moest echt haar verhaal kwijt! Vervolgens stelde ik dé vraag: Beschrijf hem eens. Meer was het niet, ik vroeg alleen om deze man te beschrijven. Lies schrok en zei ‘Hij lijkt op Rutger! In hoe hij praat, hoe hij eruitziet, hoe hij naar me kijkt’. En daar kwam haar verhaal, het werkelijke verhaal achter deze reactie. In het verleden was ze besodemieterd door Rutger en het verdriet, de boosheid, de teleurstelling en de afwijzing zaten nog diep. En haar manager had de pech dat hij op die man leek.
Lies haalde dus twee mensen compleet door de war. De oude ervaring vertroebelde haar nieuwe leven en dat overkomt veel mensen. Misschien herken je het zelf wel. Dat jij kort of wat langer geleden teleurstellingen hebt gehad of dingen hebt gemist. En dat je daar nu nog steeds sterke emoties door krijgt, zonder je daar bewust van te zijn Je ziet op dat moment niet meer wat er werkelijk aan de hand is. En het is belangrijk dat helder te krijgen, pas dan kun je weer doorademen. Precies wat Lies deed toen ze snapte wat er gebeurd was.
De oplossing tegen projectie?
Toen eenmaal duidelijk was wat er werkelijk aan de hand was hebben we het volgende gedaan:
- We hebben samen een ritueel bedacht om met ‘de meneer van toen’ (Rutger) af te sluiten. Dit mocht opgeruimd worden, want deze kerel verdiende GEEN plek meer in haar leven, haar huis en haar kantoor.
- We zijn aan de slag gegaan om contact te maken met ‘de meneer van nu’. Haar manager zien voor wie en wat hij werkelijk is en daar het gesprek over aangaan. Dat heeft een wereld van verschil gemaakt tussen de manager en Lies. Want hij durft zich nu ook richting haar te openen. Je snapt natuurlijk wel dat hij dat eerst ook niet deed, want als iemand rot tegen jou blijft doen, valt het niet mee om aardig en leuk terug te reageren.
Eind goed al goed?
Hoe gaat het nu met Lies? Heel goed! Ze werkt met veel plezier en enthousiasme. De relatie met haar manager is goed en ze kunnen prima met elkaar door een deur. Ze hebben een manier gevonden om misverstanden en onenigheden op een volwassen en respectvolle manier met elkaar uit te spreken. Dat het nu weer goed gaat tussen Lies en haar manager is niet alleen fijn voor hen. Het gedoe tussen deze twee had uiteraard ook op anderen impact en de ontspanning is nu voelbaar.
Hoe anders was dat nog maar twee maanden geleden. Want als er toen niks gedaan was, dan was Lies met vliegende vaandels vertrokken. Compleet met kwaaie kop en dan was haar oude beeld in stand gebleven. Klaar om opnieuw de kop op te steken op het moment dat er weer iemand in haar omgeving zou komen die leek op de oplichter van vroeger. Het is nu klaar, het is opgelost en Lies kan door.
En dit zijn de pareltjes in mijn dag, dat ik hierin mag begeleiden en bij mag staan. Herken je je in deze situatie of ken je iemand die in een dergelijke situatie zit? Ik help je graag en ik nodig je dan ook van harte uit om vrijblijvend contact met me op te nemen. Contact – Dianne Habraken
PS: Karen Hamaker weet het projectiemechanisme als geen ander inzichtelijk te maken met scherpte, humor en lichtheid. Denk aan de gouden regel: hoe meer emotie, hoe groter de projectie!
