Het einde van het jaar, tijd om terug te blikken en stil te staan. Wat er wel en niet gebeurd is, soms tot plezier en soms tot verdriet. Hoe ik hiermee omgegaan ben, de ene keer wat handiger dan de andere. Het leven blijft een lerende houding vragen, het (er)kennen van mijn gebruiksaanwijzing blijkt toch wel handig…
In mijn praktijk staat een foto met deze tekst van Mandy Hale.
“Growth is painful. Change is painful. But nothing is as painful as staying stuck somewhere you don’t belong.”
Deze tekst herinnert er mij dagelijks aan dat het niet vanzelfsprekend is om te (willen, kunnen, durven) veranderen. Ik ken ook zó goed de zoete verleiding om even te doen alsof het allemaal klopt, terwijl ik ‘weet’ dat het niet zo is. Omdat er iets is wat ik spannend vind, waar ik bang voor ben, wat ik nog niet aan durf. En ik weet inmiddels ook dat ik erop kan vertrouwen dat het moment zich aandient dat ik vanuit mezelf in beweging wil komen! Omdat ik ergens vanaf wil. Of omdat ik ergens naartoe wil. Wel zelf, niet alleen!
The power of stepping away
Hoe gemakkelijk is het, om dingen gewoon te laten zoals ze zijn. Omdat het leven toch al zoveel van je vraagt, je moet van alles om erbij te horen. Omdat het er aan de buitenkant prachtig uitziet. Je hebt het echt he-le-maal gemaakt, aldus jouw omgeving. En soms geloof je dat zelf ook. Een mooie positie in het bedrijf, een goed gevulde bankrekening, een kind, een huis, een auto en elkaar. En je vraagt je af of dit inderdaad alles is. Omdat je, als je heel eerlijk bent naar jezelf, ook voelt dat je niet zo heel liefdevol naar jezelf bent. Misschien zelfs een beetje opbrandt. Maar hoe doorbreek je dit?
Veranderen vraagt moed, lef en Liefde. Om jezelf in de ogen te kijken: The good, the bad and the crispy. Om te durven struikelen, vallen en weer op te krabbelen. Persoonlijk leiderschap met alles erop en eraan. Ik weet uit ervaring dat dit geen sinecure is, je komt onderweg aardig wat duveltjes en andere onaangename overtuigingen tegen. Ik ken de momenten dat ik verzucht dat ik er nu echt he-le-maal klaar mee ben, dat ik mijn lessen onderhand kan dromen. Dat ik de financiële, emotionele en relationele uitdagingen van binnen en van buiten ken. En blijkbaar komt er een keer in de zoveel tijd een supplement, zoals vroeger met de Winkler Prins… Toch nog iets bij te leren, in de praktijk overigens vaak ‘afleren’ (de hoogste vorm van leren volgens Rumi).
Every level has it’s own devil
Iedereen heeft uitdagingen op het levenspad, dat is nu eenmaal inherent aan het leven leven. ‘Every level has it’s own devil’, je bent hierin niet alleen. Ik niet en jij ook niet. Ik deel graag het inspirerende verslag van een directeur die ik heb begeleid.
‘Ik was behoorlijk in paniek. Ik keek om me heen en zag dat ik verstrengeld zat in verschillende zakelijke en privérelaties. En het allerergste, ook in mijn liefdesrelatie. Ik wilde maar 1 ding en dat was vluchten. En ik wist dat ik daar later veel spijt van zou krijgen…. In de coaching ging er langzaam licht schijnen op mijn negatieve overtuigingen. Het waren niet mijn relaties die me wat aan wilden doen. Alle pijlen wezen naar mezelf en gevolgen van ‘besluiten’ die ik de afgelopen jaren zelf had genomen. Op zich niet vreemd en toch heel confronterend tegelijk.
Tsjee wat een heftige periode, met mezelf aan de slag. Experimenteren met nieuw gedrag. Wat was ik regelmatig bang en ook boos. Ik wilde weg uit deze emoties door letterlijk en figuurlijk weg te lopen. En realiseerde me: waar ik ook heen ga of in de momenten van verdoving, de gevoelens en ervaringen gaan gewoon met me mee. Uiteindelijk lukte me het om mijn systeem van herkomst te accepteren en zelfs te omarmen. In de pijn te blijven en diep te rouwen om wat er niet is geweest. Door dat te kunnen doorleven ging ik meer en meer beseffen wat er allemaal wél is.
Ik ben 56 jaar, een mens is nooit uitgeleerd dat is inmiddels wel duidelijk. Als er emoties opkomen loop ik er niet meer van weg, ze hebben me wat te zeggen en ik luister er dan echt naar. Het lukt me weer mijn eigen grenzen te stellen, emoties en pijn toe te laten en ernaar te luisteren. IK VOEL ME WEER VRIJ MAN!’
Inspiratie en het nieuwe jaar
Wat een prachtig, intens proces. Van ‘in paniek naar vrij man’. Wat een voorrecht om dit werk te mogen doen, het vertrouwen te krijgen om mensen te begeleiden. Ieder op zijn/haar individuele, unieke pad. Wil je meer inspirerende verhalen lezen tijdens de donkere dagen van het jaar? Kijk dan hier: www.diannehabraken.nl/referenties.
Rest me nog om je hele fijne feestdagen toe te wensen, precies zoals het voor jou goed is!
Op naar het jaar dat voor ons ligt, met nog zoveel te ontdekken. Met ongetwijfeld weer een supplement van de Winkler Prins,. Omdat het leven voorwaarts geleefd wordt en achterwaarts begrepen, zoals Sören Kierkegaard het zo treffend verwoordde.
Wens je een jaar waarin je de power hebt of (her)vindt om te doen wat belangrijk voor je is. Geniet van het leven, geniet van elkaar, tot in het nieuwe jaar!
Dianne
