Mooi aanbod en vaak ook écht vanuit een goeie intentie. Tegelijkertijd ga je met deze vraag soms voorbij aan de realiteit, aan dat wat werkelijk nodig is.
Ik heb om hulp vragen niet van huis uit meegekregen. Zelf doen stond hoog in het vaandel, in de praktijk betekende dit ook vaak alleen doen. Om hulp vragen deed ik pas als het water me aan de lippen stond. En dan nog niet van harte en binnensmonds.
Het heeft me aardig wat kruim gekost om dit te (h)erkennen en te veranderen. Heb mezelf inmiddels ruimte en permissie gegeven om meer en eerder om steun te vragen. Wel zelf, niet alleen. Een wereld van verschil!
Om hulp vragen is niet voor iedereen vanzelfsprekend. Want als die ander ook vooral geleerd heeft om het zelf op te lossen, zal die je echt niet even bellen.
Dus als je niets hoort, ook als je uitdrukkelijk gezegd hebt dat hij altijd kan bellen, hoeft dit niet te betekenen dat er geen steun nodig is. Dit kan ook betekenen dat hij werkelijk niet weet hoe dit te doen. Dus wacht niet per definitie tot de ander belt, kom op de lijn en check ook zelf in.
Zorg voor jezelf en kijk om naar elkaar.
Luister de ander tevoorschijn.
Echt kijken betekent tranen zien voordat ze vallen.
Foto gemaakt bij Parkeergarage Sint Jan in Den Bosch (figuur uit “De Tuin der Lusten” van Jheronimus Bosch).
